Lieve James,
Dit is een ode aan de leegte, want dat verkoopt tegenwoordig. Is dat ook niet wat bloggers doen? De leegte verkopen ingepakt als een noodzaak met een strik geluk errond? Zichzelf ‘branden’ tot ze een ‘influencer’ zijn en vervolgens zich prostitueren voor likes en goodies voor en van anderen? Een ‘influencer’ is niet meer dan een levend reclamebord dat illusies verkoopt en er zelf nog intrapt ook.
Al heel mijn leven heb ik een hekel aan marketing, ik kon nooit benoemen waarom tot ik onlangs op Netflix een interessante documentaire zag (met dank aan vriendin H.):
‘Minimalism: A documentaire about the important things’
Over een leven met minder. Waarin reclame een serieuze veeg uit de pan krijgt. Het heeft onze cultuur geïnfiltreerd en vervuild. Ze willen ons doen geloven dat we alles nodig hebben. Reclame en marketing gaan onverantwoord om met onze planeet, er is geen ethiek, geen verantwoordelijkheidsgevoel naar het milieu, naar menselijke waarden en relaties. Mensen kopen om een leegte te vullen, een leegte die niet gevuld raakt, want we vinden geen bevrediging in ons werk, en kopen daardoor meer, nog meer schulden, dus meer werken en de cirkel draait maar door tot we niet meer kunnen en we zijn verder dan ooit verwijderd van dat perfecte leven dat volgens de reclame bestaat, zo lang je maar geld spendeert aan nieuwe spullen en daarmee pronkt op social media.
En toch…
Wil je gehoord worden in dit leven heb je marketing nodig. Mijn openbaar dagboek zonder marketingplan, bereikt welgeteld 3 Twitter volgers (oa J.). Misschien is het tijd om de strijdbijl met marketing te begraven, en een cursus te volgen, de leegheid te omarmen (ik kan een huisdier nemen met een eigen Instagram account?).
Anoniem zijn is geen optie meer in deze maatschappij als je wil overleven, we zijn met meer dan 7 miljard mensen op aarde en allemaal willen we onze plaats verdienen en daarvoor gewaardeerd worden met duimpjes, hartjes en smileys als stimulans om vooral door te gaan met dat materialistisch geluk.
We zitten overvol, maar de leegheid overheerst.
J. vindt dat ik een cursus moet volgen waar de markt naar vraagt, mijn hart dat zal dan wel langzaam verstenen tot ik een volbloed reclamehaai ben. Ik denk dat J. daarop aanstuurt, hij droomt al een tijdje van een Range Rover.
Hoe heb jij dat gedaan James? Want ik moet zeggen, jouw marketing in je thuisstad Oostende loopt als een trein. Onlangs waren J. en ik in Oostende en je was alom tegenwoordig, ik at zelfs artisanale garnaalkroketten in een brasserie met jouw naam, ingekleurd met jouw tekeningen, in een winkelgalerij vernoemd naar jou.
Oh wacht, jij bent dood, je hebt er geen reet meer aan, eigenlijk word je gewoon misbruikt. De marketing kent geen grenzen. Net zoals de bourgeoisie die gebruiken kunst om zich te onderscheiden van het plebs. Na Oostende gingen J. en ik naar een stad waar ze niemand zoals jij hebben, maar jenever. Er loopt een expo waar J. een werk heeft staan samen met andere grote en kleine namen (vooral veel namen). Omwille van de vriendschap deed hij het dit keer gratis zoals alle andere kunstenaars. Nu, dan krijg je op zo’n receptie ergens op een zolderkamer tussen pistolets en cava een openingsspeech waarin de dame (niet de vriendschap) vooral de organisaties bedankte die het mogelijk hadden gemaakt om dit te realiseren, wat had de dame geluk dat ik niet aan de cava zat en mijn boegeroep zich tot J. beperkte. Zonder de kunstenaars die er GRATIS tentoonstellen, was er helemaal niets, wou ik graag roepen, J. hield me net op tijd tegen.
James, we moeten in opstand komen tegen de leegheid, de marketing en tegen het geld. De inhoud moet weer zegevieren, ze kunnen niet zonder de kunstenaars, want hoe gaan ze zich onderscheiden? Waar halen ze hun ideeën?
Ik heb al veel nagedacht over hoe ik mijn boek zou promoten (want het heeft me al zweet en tranen gekost en dus moet het lonen), oh ik hoor de linkse toeschouwer al roepen: ‘Schrijven doe je niet voor het geld, dat doe je voor jezelf’. Ja, ja dat weet ik wel, maar ik wil OOK schrijven voor het geld. Waarom wil men graag artiesten aan de rand van de afgrond laten bengelen?
Ik dacht aan:
- Een blog (dit?)
- Een grote tattoo (imago verkoopt)
- Zoals Emma Watson en Lize Spit mijn boeken in steden verstoppen en op treinen uitdelen
- Etentjes met recensenten (lobbyen heet dat)
- Als vrouw met een tattoo (niet vergeten naar de kapper te gaan) zal het niet moeilijk zijn om een tv-optreden te versieren (de voordelen van het seksisme) en …
Iemand weet van een goede spoedcursus marketing?
Liefs, Jane
SCHIZOFRENIA JANE 